Bij elke uitvaart komt het ter sprake: de kist. Het laatste omhulsel van de mens. Vaak krijg ik als reactie: “Doe maar zo simpel mogelijk”. Maar smaken verschillen. Wat voor mij simpel is, hoeft dat voor een ander niet te zijn. Welke keuze is er eigenlijk?
Er zijn massief houten kisten of spaanplaten gefineerde; gelakt of ongelakt; naturel of in een kleur naar keuze gespoten; met houten handgrepen, of met handgrepen van touw of van metaal; met een vlak deksel of met een zogenaamd kroondeksel; uitgevoerd in een strak design, gemaakt van steigerhout, wilgentenen of bamboe, of volledig – dus ook aan de buitenzijde – bekleed met stof; een ‘gewone’ van een kistenfabriek of een door een timmerman met de hand gemaakte … bijna te veel om op te noemen.
Mijn ervaring is dat vaak een lichte houtsoort de voorkeur heeft. Een populierhouten kist is dan een goede optie. Populier is behalve een lichte ook nog eens een zachte houtsoort. Persoonlijk vind ik dat een populierhouten kist daardoor uitnodigt om aangeraakt te worden. En daarmee verklein je voor sommige mensen de afstand tot de overledene.
Maar wist u dat u ook de kist zelf mag maken of zelf mag beschilderen bijvoorbeeld? Of de binnenzijde zelf mag bekleden? Waar vroeger kisten eigenlijk standaard uitgevoerd waren met een bekleding van gerimpelde kunstzijde, is het gebruik van katoen ‘af fabriek’ tegenwoordig min of meer de standaard. Maar een eigen doek mag daar dus ook voor gebruikt worden.
Ook hoor ik regelmatig “Stop mij maar in een kartonnen doos”. En ook dat kan: de kartonnen uitvaartkist heeft enkele jaren geleden zijn intrede gemaakt. Veel gebruikt wordt hij echter niet: het wordt toch vaak ervaren als gebrek aan respect voor de overledene.
Sommige mensen krijgen het benauwd bij het idee van een kist. Het mag al sinds 1991 ook zonder: een overledene mag in een doek of een (lijk)wade worden gewikkeld, mits het gezicht en het lichaam tijdens begrafenis of crematie bedekt zijn. Het is zelfs mogelijk deze speciaal (bij leven) te bestellen en te laten weven, op kleur en in bepaalde materialen.
Misschien toch iets om een keer over na te denken?
Dit blog is eerder gepubliceerd op de website van Epiloque.
Er zijn massief houten kisten of spaanplaten gefineerde; gelakt of ongelakt; naturel of in een kleur naar keuze gespoten; met houten handgrepen, of met handgrepen van touw of van metaal; met een vlak deksel of met een zogenaamd kroondeksel; uitgevoerd in een strak design, gemaakt van steigerhout, wilgentenen of bamboe, of volledig – dus ook aan de buitenzijde – bekleed met stof; een ‘gewone’ van een kistenfabriek of een door een timmerman met de hand gemaakte … bijna te veel om op te noemen.
Mijn ervaring is dat vaak een lichte houtsoort de voorkeur heeft. Een populierhouten kist is dan een goede optie. Populier is behalve een lichte ook nog eens een zachte houtsoort. Persoonlijk vind ik dat een populierhouten kist daardoor uitnodigt om aangeraakt te worden. En daarmee verklein je voor sommige mensen de afstand tot de overledene.
Maar wist u dat u ook de kist zelf mag maken of zelf mag beschilderen bijvoorbeeld? Of de binnenzijde zelf mag bekleden? Waar vroeger kisten eigenlijk standaard uitgevoerd waren met een bekleding van gerimpelde kunstzijde, is het gebruik van katoen ‘af fabriek’ tegenwoordig min of meer de standaard. Maar een eigen doek mag daar dus ook voor gebruikt worden.
Ook hoor ik regelmatig “Stop mij maar in een kartonnen doos”. En ook dat kan: de kartonnen uitvaartkist heeft enkele jaren geleden zijn intrede gemaakt. Veel gebruikt wordt hij echter niet: het wordt toch vaak ervaren als gebrek aan respect voor de overledene.
Sommige mensen krijgen het benauwd bij het idee van een kist. Het mag al sinds 1991 ook zonder: een overledene mag in een doek of een (lijk)wade worden gewikkeld, mits het gezicht en het lichaam tijdens begrafenis of crematie bedekt zijn. Het is zelfs mogelijk deze speciaal (bij leven) te bestellen en te laten weven, op kleur en in bepaalde materialen.
Misschien toch iets om een keer over na te denken?
Dit blog is eerder gepubliceerd op de website van Epiloque.